Vandaag worden wij verrast met een lezing van Berto Smit, plaatselijk uitvaartondernemer, en tevens sinds jaar en dag, gastheer voor de societeit.
Reeds ver voor de jaartelling was het gebruikelijk, de overledenen in hun laatste rustplaats te voorzien van eten op hun weg in het hiernamaals. Zo nodig werd de voorraad vervolgens nog aangevuld middels een “trechter”. Later, met de komst van de Romeinen, was daarnaast het aangedragen eten vooral bedoeld voor de gasten die van heinde en verre moesten komen om de begrafenis bij te wonen. Een kwestie van beleefdheid en gastvrijheid dus. Uitgebreide buffetten werden daartoe aangericht. De eeuwen daarna bleef deze traditie ook in Nederland in stand, waarbij vooral ook de armen niet werden vergeten. In de 19e eeuw versoberde het geheel en werden vooral zoete lekkernijen geserveerd. De krakeling was hiervan een voorbeeld en werd beschouwd als een symbool voor het eeuwige leven. Toen koffie bereikbaar werd voor alle rangen en standen, kwam daar ook nog het bekende plakje cake bij. Uit eerbied voor de overledene werd aan de periode voorafgaand aan de uitvaart door menigeen gevast, hetgeen soms leidde tot flauwvallen tijdens de plechtigheid. Om dit te voorkomen was een plak cake prima remedie. Op het hoogtepunt van de caketraditie werden er zelfs landelijke caketesten gehouden. De winnaar was Bakkerij Bertus uit Uden. Prima cake, die ook tijdens de presentatie van vandaag al door Berto Smit werden geserveerd. Schalen met petitfours mochten ook niet ontbreken. Opnieuw een gebaar van gastvrijheid.
Na de koffiepauze werd de bijeenkomst voortgezet met informatie over het begrip natuurbegraafplaats. Een voorbeeld hiervan was te zien op filmbeelden van de Heidepol. Begraafplaatsen waar de overledene letterlijk op een waardige wijze kan opgaan in de natuur. Grafstenen zijn niet toegestaan. Slechts een dikke schijf van een boomstam geeft de rustplaats van de overledene weer. Bloemen alleen kort na de begrafenis. Met GPS coördinaten is de plaats altijd weer terug te vinden. De overledene wordt opgebaard en begraven in uitsluitend natuurlijke, vergankelijke kleding en kisten of manden. Als bijzonder voorbeeld hiervan werd de Loop Living Cocoon genoemd. Een kist van paddenstoelen schimmels en plantenvezels. Ales gericht op een natuurlijk proces van opname in de bodem in een relatief snel tempo, zonder verstoring van de bodemstructuur en de biodiversiteit. Melding werd ook nog gemaakt van de komst van een nieuwe natuurbegraafplaats op de grens van Rhenen en Veenendaal bij het landgoed Prattenburg.
Ook vandaag was een bezoek aan de Sociëteit weer zeker de moeite waard.